The Songcatcher op Facebook
12.08.2018

James Taylor – Line ‘Em Up

Hoogste tijd om weer even te luisteren naar het vertrouwde geluid van James Taylor, mijn grote favoriet sinds de vroege jaren 70. Hier zingt hij zijn prachtige lied Line ‘Em Up, dat komt van zijn veertiende album Hourglass uit 1997. Hij speelt het 10 jaar later bij een concert in Pittsfield, tijdens zijn concertserie One Man Band.

Line ‘Em Up
I remember Richard Nixon back in ’74,
And the final scene at the White House door.
And the staff lined up just to say good-bye.
Tiny tear in his shifty little eye.
He said, nobody knows me,
nobody understands.
Little people were good to me.
Oh, I’m gonna shake some hands.

Somebody line ‘em up,
line ‘em all up.
Oh line ‘em up,
line ‘em all up.
Help me line ‘em up,
line ‘em all up.
Yeh line ‘em up,
line ‘em all up.

Oh at that time my heart was all broke.
I looked like ashes, and smelled like smoke.
And I turned away from my loving kind,
try to leave my body and live in my mind.
But it’s much too much emotion,
to hold in your hand.
They’ve got waves out on the ocean,
they’re gonna wear away the land.

I say line ‘em up,
line ‘em all up.
Oh line ‘em up,
line ‘em all up.
Can’t you line ‘em up,
line ‘em all up.
Yeh line ‘em up,
line ‘em all up.

Ah I’ve seen corn in Kansas.
And I’ve seen picket fences.
And certain cowboy dances.
I’ve been lining up for shows.
I’ve been safely placed in rows.
Sure I know how it goes.

Yet another day goes by,
little time machine.
I’m breaking my brain
over what it might mean.
Just to claim the time,
and to turn away.
To make today today.

Who waits for you,
lonely tired old toad?
It’s your life laid out before you.
Like the broken white line down
the center of the road.

Line ‘em up,
line ‘em all up.
Ah line ‘em up,
line ‘em all up.
Help me to line ‘em up,
line ‘em all up.
Oh line ‘em up,
line ‘em all up.

Yeah big moon landing.
People all standing up.
Smiles for the loved ones.
We go walking on down the aisles.
Each re-engages,
stepping into the sun.
I watch them turn like pages,
one by one by one.

Oh line ‘em up,
line ‘em all up.
Line ‘em up,
line ‘em all up.
Can’t you line ‘em up,
line ‘em all up.
Yeh line ‘em up
line ‘em all up.

Come on line ‘em up,
help me line ‘em all up.
We got to line ‘em up,
just to line ‘em all up.
It works when you line ‘em up,
line ‘em all up.
Oh line ‘em up,
line ‘em all up.

Tags:
29.07.2018

Leon Bridges – Bad Bad News

Eén van de lekkerste nummers van de laatste maanden is Bad Bad News van de Amerikaanse soul singer/songwriter Leon Bridges. Heerlijke uptempo soul met blazers en koortjes en een uitstekende tekst. Het komt van zijn laatste album Good Thing (2018).

Vreemd genoeg zijn oude soul sterren nooit doorgebroken bij me. Mijn interesse in de soul begon in de jaren 70 met het heerlijke eerste album van The Pointer Sisters en Leon Haywood (1942-2016) met zijn album Come and Get Yourself Some uit 1975. Al snel volgde de funk met o.a. de Schotse Average White Band & Earth, Wind & Fire, muziek om op te dansen. In de jaren 80 luisterde ik veel naar Al Jarreau, Shalamar en de Schotse band Hue & Cry en begin jaren 90 naar James Ingram, Patti Austin, Jeffrey Osborne en Lionel Richie. Eind jaren 90 brak een periode aan dat ik volop in de Smooth Soul belandde van o.a. Brian McKnight, Lynden David Hall (1974-2006) en For Real en ging ik zelfs naar concerten van o.a. Maxwell en India Arie. Maar daar kwam ook weer plotsklaps een einde aan toen ik me meer begon open te stellen voor andere genres, zoals Nederlandstalig en Wereldmuziek. Opeens moest ik er niets meer van hebben, van al die gladde R&B, die steeds meer op elkaar ging lijken.

Die afkeer duurt nu al jaren en wordt maar zelden meer doorbroken, ook al blijf ik toch steeds op zoek naar lekkere soulnummers. Zo ontdekte ik Phantom Limb,  Muddy Magnolias, de geweldige zanger Phil Perry, de wederopstanding van William Bell, en herontdekte ik Luther Vandross (blog) (1951-2005), van wie ik niet wist dat hij homosexueel was en nooit uit de kast was gekomen. En nu dan is er ineens dit heerlijke nummer van Leon Bridges, dat ik graag met je wil delen. Naast de heerlijke versie die hij speelde tijdens Bluesfest in Byron Bay (Australië), deel ik hier ook een uitvoering met blazers uit de tv show van Ellen DeGeneres.

Bad Bad News
Ain’t got no riches,
ain’t got no money that runs long,
but I got a heart that’s strong
and a love that’s tall.

Ain’t got no name,
ain’t got no fancy education,
but I can see right through,
a powdered face on a painted fool.

So let me slip through.
(Let me slip through.)
Why’re you trying to hold me back? (I ain’t.)
I just want to move up,
do more of this, do less of that.
(Can you feel me?)
Let me come through.
(Let me come through.)
I’m tired of being in the back. (Aight)
I just want to move up front,
do more of this, do less of that, yeah.

They tell me I was born to lose.
But I made a good, good thing
out of bad bad news.

I don’t worry, don’t worry,
don’t worry about people in my face.
I hit ‘em with the style and grace,
and watch their ankles break.
I know you wish, I know you wish
I would fade away.
But I got more to say,
Lord they pray.

Let me slip through. (Let me slip through.)
Why’re you trying to hold me back? (I ain’t.)
I just want to move up front,
do more of this, do less of that. (Can you feel me?)
Let me come through. (Let me come through.)
I’m tired of being in the back. (Aight)
I just want to move up front,
do more of this, do less of that, yeah.

They tell me I was born to lose.
But I made a good good thing
out of bad bad news.

Alright alright, all day all night.

They tell me I was born to lose.
But I made a good good thing
out of bad bad news.

Tags:
15.07.2018

Kenny Loggins – Leap of Faith

Eén van mijn favorieten is de Amerikaanse singer/songwriter Kenny Loggins, die tot mijn eigen verbazing hier nog niet eerder is langsgekomen. In de jaren 70 had hij grote successen met Loggins & Messina en daarna is hij solo gegaan. De plaat waardoor ik hem herontdekte was Leap Of Faith uit 1991, een scheidingsalbum met prachtige teksten en heerlijke muziek gemaakt samen met de allerbeste studiomuzikanten, zoals David Lindley (gitaar), Dean Parks (gitaar), Richard Tee (toetsen), David Foster (toetsen), Nathan East (bas) en vocale ondersteuning van o.a. Michael McDonald en Arnold McCuller.

Ik heb gekozen voor het titelnummer Leap Of Faith dat hij hier speelt tijdens een concert in the Redwoods in 1992, waarbij hij weer de ondersteuning krijgt van geweldige muzikanten. Het komt van de cd & dvd Outside: From The Redwoods (1993).

Vorig jaar ontdekte ik weer een nieuw deel van Kenny Loggins toch al imposante carrière, toen bleek dat hij een plaat had gemaakt met twee andere singer/songwriters, Georgia Middleman & Gary Burr, als het trio Blue Sky Riders. Hun eerste album Finally Home kwam uit in 2013 en sprak me erg aan. Inmiddels zijn ze weer uit elkaar en treedt Loggins weer solo op met band, terwijl het wachten is op een nieuw album.

Leap Of Faith
He opened the door and walked away.
Sometimes a selfless step is all it takes.
And from the mountain, he can watch it all burn.
Welcome friend, to the point of no return.

Once in a life, you can find a time to see.
And you get to take it down,
turn around, temporary sanity.
And then the mountain
disappears without a trace.
All it took, was a sudden leap of faith.

(Homeward, let your spirit rise.)
Darling, I’m waiting for you.
(Homeward, one step at a time.
Homeward, watch it like a child.)
When will I reach the ocean.
I’m filled with mixed emotion.
(I’ll wait for you.)
I’m waiting for you baby.

How and why?
And the bough broke back to sea.
He was overcome,
by how it happened all so easily.
And as he stood there,
with the moonlight on his face,
he was stunned, by another leap of faith.

Darling, I’m waiting for you.
(Homeward, one step at a time.
Homeward, watch it like a child.)
When will I reach the ocean,
moving in slow motion now.
(You know it’s the truth.
You’ve done all a man can do.

Homeward, let your spirit rise.
Homeward, one step at a time.
Homeward, watch it like a child.
Homeward.

Tags:
01.07.2018

David Crosby & Venice – Guinnevere

Eén van de mooiste uitvoeringen van het lied Guinnevere van David Crosby werd gespeeld tijdens het muziekprogramma de 2 Meter Sessies in 2000. Crosby werkte hier samen met de Amerikaanse Westcoast groep Venice, die zorgen voor de prachtige meerstemmigheid.

Het lied komt van het debuutalbum van Crosby, Stills & Nash uit 1969 en gaat over drie vrouwen die Crosby lief had: Christine Hinton (die omkwam bij een auto-ongeluk in 1969), Joni Mitchell en iemand die hij niet wil noemen. Die laatste zou wel eens Nancy Ross kunnen zijn, die Crosby in 1966 verliet voor Gram Parsons. Zij tekende namelijk pentagrammen op de muur, vijfpuntige sterren.

David Crosby is erg enthousiast over de groep Venice. Hij zei over hen: “Venice is the best vocal group in America right now. They’re better than anybody else I know. They’re fantastic. I’m a student of harmony, that’s my thing. I love all kinds of harmony, but I particularly love theirs, because it’s so natural. It’s not like anybody else’s, very unforced, very from their hearts. I’ve been telling people about them since the first night I heard them. I’ve told everybody I could find, that they were the best. This is my favorite band in the world.”

Guinnevere
Guinnevere had green eyes,
like yours, mi’lady, like yours.
She’d walk down through the garden,
in the morning after it rained.

Peacocks wandered aimlessly,
underneath an orange tree.
Why can’t she see me?

Guinnevere drew pentagrams,
like yours, mi’lady, like yours.
Late at night when she thought
that no one was watching at all.
On the wall.

She shall be free.

As she turned her gaze,
down the slope
to the harbor where I lay,
anchored for day.

Guinnevere had golden hair,
Like yours, mi’lady, like yours.
Streaming out, when we’d ride,
through the warm wind down by the bay.
Yesterday.

Seagulls circle endlessly,
and I sing in silent harmony.
We both shall be free.

Tags:   -  
17.06.2018

Michael Bublé – Sway

Een heerlijke ouderwetse crooner vind ik de Canadese singer/songwriter Michael Bublé. De laatste jaren is hij wat minder op dreef en vallen zijn nieuwe albums me wat tegen, maar zijn oudjes doen het nog goed bij me. Zoals deze heerlijke versie van de bolero/mambo Sway.

Het origineel van het lied is Quién Sera en werd geschreven door de Mexicaanse zanger & componist Luis Demetrio (1931-2007) in 1953. De Engelse tekst is van Norman Gimbel. Het nummer is een echte klassieker geworden en is door velen gecovered. De eerste Engelstalige versie werd gezongen door Dean Martin in 1954. De uitvoering van Michael Bublé staat op zijn eerste album uit 2003.

Sway
When marimba rhythms start to play.
Dance with me, make me sway.
Like a lazy ocean hugs the shore.
Hold me close, sway me more.

Like a flower bending in the breeze.
Bend with me, sway with ease.
When we dance you got a way with me.
Stay with me, sway with me.

Other dancers may be on the floor.
Dear but my eyes will see only you.
Only you have that magic technique.
When we sway I go weak.

I can hear the sounds of violins.
Long before it begins.
Make me thrill as only you know how.
Sway me smooth, sway me now.

Other dancers may be on the floor.
Dear but my eyes will see only you.
Only you have that magic technique.
When we sway I go weak.

I can hear the sounds of violins.
Long before it begins.
Make me thrill as only you know how.
Sway me smooth, sway me now.

When marimba rhythms start to play.
Dance with me, make me sway.
Like a lazy ocean hugs the shore.
Hold me close, sway me more.

Like a flower bending in the breeze.
Bend with me, sway with ease.
When we dance you got a way with me.
Stay with me, sway with me.

When marimbas start to play.
Hold me close, make me sway.
When we dance you got a way with me.
Stay with me, sway with me.

Tags:
Older Entries →

  • Zoeken

© The Songcatcher 2009 | Created by: Get a Custom Design.
Powered by: Wordpress