22.06.2025

George Michael – Hand To Mouth

Ik luister graag naar de muziek van de Engelse singer/songwriter George Michael (1963-2016) en dan vooral naar zijn album Older en het unplugged concert bij MTV, beide uit 1996. Onlangs vond ik zowaar een repetitie-opname uit dat concert van zijn minder bekende lied Hand To Mouth, met weer die heerlijke wisselwerking met de achtergrondvocalisten.

Het nummer komt van zijn album Faith uit 1987 en is waarschijnlijk zijn meest politieke lied, met maatschappelijke kritiek op de politiek van Thatcher & Reagan in de jaren 80. “The song unfolds through vivid character sketches of people grappling with poverty, violence, and desperation. A vigilante man and a woman turning to prostitution serve as metaphors for systemic failures in capitalist societies. The song’s title refers to the condition of living paycheck to paycheck—surviving with no economic security. The song’s themes of economic struggle, social inequality, and the disillusionment of the marginalized remain acutely relevant decades after its release, contributing to its enduring resonance. Analyses of the song published in the 21st century often connect its lyrical content to contemporary issues of poverty and systemic injustice, demonstrating its timelessness as a social critique.”

Hand To Mouth
Jimmy Got Nothing
made himself a name.
With a gun that he polished
for a rainy day.
A smile and a quote
from a vigilante movie.,
Our boy Jimmy
just blew them all away.

He said it made him crazy.
25 years living hand to mouth.
Hand to mouth,
hand to mouth,
hand to mouth.

Sweet little baby
on a big white doorstep.
She needs her mother,
but her mother is dead.
Just another hooker
that the lucky can forget.
Just another hooker.
It happens everyday.

She loved her little baby.
But she couldn’t bear
to see her living hand to mouth.
Hand to mouth,
hand to mouth,
hand to mouth.

I believe in the gods of America.
I believe in the land of the free.
But no one told me,
that the gods believe in nothing.
So with empty hands I pray,
and I tell myself one day.
They just might see me.

Everybody talks
about the new generation.
Jump on the wagon
or they’ll leave you behind.
But no one gave a thought
to the rest of the nation.
“Like to help you buddy.
I haven’t got the time.”

Somebody shouted “save me”.
Everybody started
living hand to mouth.
Hand to mouth,
hand to mouth,
hand to mouth.

There’s a big white lady
on a big white doorstep.
She asked her daddy
and her daddy said “yes”.
Has to give a little
for the dollars that we get.
Has to give a little.
They say it’s for the best.

Somebody shouted “maybe”.
But they kept on living
from hand to mouth.
Hand to mouth,
hand to mouth,
hand to mouth.

So she ran to the arms of America,
and she kissed the powers that be.
And someone told me
that the gods believe in nothing.
So with empty hands I pray,
and I tell myself one day.
They just might see me.
They just might see me.

08.06.2025

Boudewijn de Groot – Het Spaarne

Eén van de mooiste nummers van Boudewijn de Groot & Lennaert Nijgh (1945-2002) is Het Spaarne, dat komt van de Groot’s 5e album Hoe sterk is de eenzame fietser uit 1973. Hier zingt hij het tijdens een concert uit 1979 in Antwerpen, dat in 1980 werd uitgezonden op de tv bij Veronica. Wat opvalt is trouwens de basgitarist die ook de tweede stem zingt, want dat is Henny Vrienten (1948-2022).

Nijgh zei het volgende over het lied: “Schrijven voor Bo was altijd het zoeken van een speld in een hooiberg. Af en toe wist ik het niet meer, klaagde over gebrek aan inspiratie of vond dat Bo te lastig was. Hij wilde sommige van mijn teksten om volstrekt onduidelijke redenen niet zingen. Waarom hij andere wel mooi vond, was even raadselachtig. Hij wilde in elk geval niet meer zingen over kroegen en vrouwen, verduidelijkte hij. Wat viel er dan nog te zingen, vroeg ik me wanhopig af. “Schrijf voor mijn part iets over het Spaarne”, zei Boudewijn.”

De mooiste versie van het lied komt overigens van Josee Koning, de derde vrouw van Nijgh. Het komt van haar schitterende album Verdronken vlinder: Josee Koning zingt Lennaert Nijgh uit 2005, met prachtige gitaarbegeleiding van de Uruguayaanse gitarist Leonardo Amuedo. Je kunt het hier beluisteren.Ik draag dit lied op aan Juliet Droog, Else Daemen en Thomas Daemen, die een tijdlang vlakbij het Spaarne in Haarlem woonden en daar veel tijd doorbrachten.

Het Spaarne
Het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt voorbij.
Voorbij de stad
waar niets meer wordt geladen.
Er liggen voor de Waag
geen schepen meer.
Ze varen door
want de bolders en de kaden
hebben plaatsgemaakt
voor het verkeer.

En het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt voorbij.
Zoals het steeds
voorbij zal blijven stromen.
Het water gaat,
wat blijft is de rivier.
En wat er ook
voor andere tijden komen,
hij stroomt voorbij
en blijft toch altijd hier.

Het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt voorbij.
Het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt voorbij.

Het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt,
het Spaarne stroomt voorbij.
Voorbij de brug,
voorbij de laatste huizen.
Voorbij de werven
en het stoomgemaal.

Het Spaarne stroomt,
maar niet voorbij de sluizen.
Het eindigt naamloos
in een zijkanaal.

25.05.2025

Paul Simon – American Tune

American Tune is een schitterend lied van de Amerikaanse singer/songwriter Paul Simon, dat komt van zijn 3e solo-album There Goed Rhymin’ Simon uit 1973. Hij zingt het hier tijdens een optreden in de tv-show van Michael Parkinson (1935-2023) bij de BBC in 1975.

Simon schreef het lied toen Richard Nixon (1913-1994) net was verkozen tot president in 1968 en is nu weer heel actueel wat mij betreft.

De muziek van het lied is trouwens gebaseerd op het gezang O hoofd vol bloed en wonden (O Haupt voll Blut und Wunden) van de Lutherse predikant Paul Gerhardt (1607-1676) uit 1656, dat door Johann Sebastian Bach (1685-1750) werd gebruikt in zijn Matthäuspassion (1727).

Ik zag deze opname voorbij komen in een zeer boeiende documentaire over Simon gemaakt door Alex Gibney in 2023. De titel is In Restless Dreams: The Music of Paul Simon.

American Tune
Many’s the time I’ve been mistaken,
and many times confused.
Yes and I’ve often felt forsaken,
and certainly misused.

Oh but I’m alright, I’m alright.
I’m just weary to my bones.
Still you don’t expect
to be bright and bon vivant,
so far away from home.,
So far away from home.

And I don’t know a soul
who’s not been battered.
I don’t have a friend
who feels at ease.
I don’t know a dream
that’s not been shattered,
or driven to its knees.

Oh but it’s alright, alright.
For we lived so well so long.
Still when I think of
The road we’re traveling on.
I wonder what’s gone wrong.
I can’t help it wonder
what’s gone wrong.

And I dreamed I was dying.
I dreamed that my soul
rose unexpectedly,
and looking back down at me,
smiled reassuringly.
And I dreamed I was flying.

And high up above
my eyes could clearly see,
the Statue of Liberty,
sailing away to sea.
And I dreamed I was flying.

We come on the ship
they call The Mayflower.
We come on the ship
that sailed the moon.
We come in the age’s
most uncertain hours,
and sing an American tune.

Oh and it’s alright,
it’s alright, it’s alright.
You can’t be forever blessed.
Still tomorrow’s going
to be another working day,
and I’m trying to get some rest.
That’s all I’m trying
to get some rest.

11.05.2025

Marco Rodrigues & Mafalda Arnauth – Valsa das paixoes

Eén van de betere Portugese zangers is Marco Rodrigues en één van de betere zangeressen uit dat land is Mafalda Arnauth. Hoe fijn is het dan als ze samen zingen in het lied Valsa das Paixoes (Wals van de passie). Het nummer komt van zijn album Tantas Lisboas uit 2010.

Valsa das Paixoes
Não sei se me dás o prazer desta dança
Não sei se me sinto mais velho ou criança
Não tenho par mas nos teus olhos
Percebo um convite pra eu avançar

Por entre o som da minha voz e da tua
A valsa vai seguindo rua após rua
Eu rodo no ar e sinto-me um rei
A dançar como jamais dancei

Dançam as paixões, dança o tempo
Dançam as canções, dança o vento

Dançar é chamar corpo ao pensamento
É ir atrás do mar quando o mar vem atrás de nós
Dançam corações sem abrigo
Mas só tu danças comigo

A lua vai fazer-te uma serenata (Dançam as paixões)
E tu vais descobrir a palavra exacta (Dançam as canções)
O teu prazer é melodia que dentro de mim já começa a nascer

A roupa que deixámos no chão do quarto
Os beijos gratos que contigo reparto
A noite, o luar, o sol da manhã e lá fora uma valsa a tocar

Dançam as paixões (Dançam as paixões)
Dança o tempo (Dança o tempo)
Dançam as canções (Dançam as canções)
Dança o vento (Dança o vento)

Dançar é chamar corpo ao pensamento
É ir atrás do mar quando o mar vem atrás de nós
Dançam corações sem abrigo
Mas só tu danças comigo

Dançam as paixões (Dançam as paixões)
Dançam as canções
E a valsa vai seguindo rua após rua (Dança o tempo)
Dançam as paixões

27.04.2025

Guus Meeuwis – Mijn dorp in de Kempen

Guus Meeuwis steelt de show in de nieuwste versie van het Belgische muzikale tv-programma Liefde voor Muziek, dat bij ons de Beste Zangers heet. Hij doet dat met het lied Mijn dorp in de Kempen, dat bekend werd in de versie van de Belgische zanger Louis Neefs (1937-1980) uit 1974. Het nummer werd geschreven door Gerd Frank & Phil van Cauwenberg. Het dorp waar het over gaat is Gierle, waar Louis Neefs woonde.

Meeuwis verrast me hier zeer aangenaam, ook doordat hij hier zijn instrumentale talenten laat horen.

Mijn dorp in de Kempen
Het was zomer toen,
de zon stond hoog
en de lucht was blauw.
En we dachten nog
dat het allemaal
wel zo blijven zou.

Samen hand in hand
liepen wij getwee
door het heidekruid.
En een vogel floot,
zoals er vandaag,
zelden nog één fluit.

Mijn dorp in de Kempen.
Waar is nu de tijd?
Waar zijn al die jaren
van uitbundigheid?

In z’n smidse zong
de smid zijn lied,
altijd naast de toon.
Maar dat geeft echt niet,
want dat waren we
zo van hem gewoon.

Sex bestond nog niet
of misschien ook wel,
maar was van geen belang.
Want we waren toen,
nog alleen maar wat
van de duivel bang.

M’n dorp in de Kempen.
Waar is nu de tijd?
Waar zijn al die jaren
van uitbundigheid?

En als het kermis was,
speelde na de mis
onze harmonie.
Bijna wals muziek,
voor een bak trappist
gedronken bij Julie.

En van klein tot groot,
kende iedereen,
toen nog iedereen.
Van de Bosberg
tot de Vennestraat,
was je nooit alleen.

M’n dorp in de Kempen.
Waar is nu de tijd?
Waar zijn al die jaren,
van uitbundigheid?